تو یه راه دراز ، در سفری رو به نیاز

کوله بارم همه عشق ، دستانم خالی به امید پرواز

من و این راه قریب ، در پی رهگذریم

در پینور امید ، در پی گفتن راز

که تو ای رهگذرم اگر عازم به رهی ، هم رهی نیک بگیر

تا در این راه دراز ، دست گیرت بشود

( تقدیمی نا چیز به همه همسران باوفا ، مهربان و زحمتکشی که جوانی شان را با خدمت 

به خانواده  ، هدیه میدهند و در تمام مراحل زندگی همچون کوه استوار در کنار خانواده 

زندگی می کنند و ایستاده اند )